Prawdopodobnie Mikuś spędził całą noc na zimnym chodniku. Może wypadł z jednego z balkonów pobliskiego bloku? Próbowałam rozpytać mieszkańców, ale każdy twierdził, że nic nie wie. Czy to strach przed odpowiedzialnością i kosztami leczenia? A może jego upadek wcale nie był nieszczęśliwym wypadkiem a ktoś chciał się pozbyć „problemu”?

Nie mogłam go tam zostawić. Delikatnie wzięłam go na ręce i natychmiast zawiozłam do kliniki weterynaryjnej. Wiedziałam, że Mikuś musi jak najszybciej trafić pod opiekę lekarza. Całą drogę kociak cicho pomiałkiwał z bólu a ja miałam łzy w oczach. Bałam się, że zaraz będzie za późno.

W lecznicy dowiedziałam się, że to zaledwie dwumiesięczne maleństwo – jeszcze dziecko!

Lekarz wykonał prześwietlenie i diagnoza okazała się druzgocąca: obie tylne łapki są złamane, miednica pęknięta. Dodatkowo Mikuś jest skrajnie wychudzony, ma świerzb i grzybicę. To cud, że jeszcze żyje.
Kociak otrzymał środki przeciwbólowe, które choć trochę złagodziły jego cierpienie. Jednak to tylko chwilowe rozwiązanie. Złamane łapki trzeba usztywnić, a pęknięta miednica wymaga pilnej operacji, aby zapobiec trwałym uszkodzeniom i kalectwu.

Lekarze dają szanse na uratowanie Mikusia, ale koszty leczenia będą ogromne. Wydałam to co miałam na pierwszą wizytę, RTG i leki przeciwbólowe, ale nic więcej sama dla niego nie mogę zrobić.

Mam bardzo mało czasu aby zebrać potrzebne środki, bo operacja musi się odbyć jak najszybciej. Wiem, że teraz każdy ma inne sprawy na głowie, ale musimy chociaż spróbować mu pomóc. To maleństwo zostało całkiem samo na tym świecie i ma teraz już tylko nas. Tylko razem możemy mu pomóc.
Proszę, nie bądźcie obojętni. Dla Mikusia każda złotówka jest na wagę życia.